 |
| Photo link |
ΤΟ Τ ΕΛΟΣ ΤΗ Σ ΣΚΟΤΙΑΣ
εἰς μέλλοντα ἑαυτὸ
Γαλήνεψαν οἱ ἄνεμοι τὰ κύματα κι οἱ βράχοι
ποὺ ὣς τότε πέρα δῶθε πήγαιναν σὰν λατίνια κι
ἀναπαμὸ δὲν εἶχαν
Ἀλλὰ οἱ κόκορες ξύπνησαν κι ἄρχισαν νὰ χορεύουν
κάτω ἀπ’ τὸ φεγγάρι
Ὅτι τὸ πρῶτο ἐπὶ τῆς γῆς σπιτάκι φανερώθη κι
ὁ οὐρανὸς ἔπεσε σὲ ἀχρηστία ἀπ’ τὴν πολλή τὴ
θάλασσα καὶ τὸ χρυσαφί τῆς πέτρας.
 |
| Photo link |
ΑΝΤ ΙΦΩΣ
Τώρα σὲ ἔχω ἀνάγκη ὅπως ἐκεῖνο τὸ φύλλο
ποὺ τὸ ξεραίνει ὁ ἄνεμος στὸ χῶμα
ἔχει ἀνάγκη τὴ σκέψη μου γιὰ νὰ ὑπάρξει
ξανὰ
πράσινο καὶ χλωρὸ στὸ δέντρο ἀπάνω
Ἐλπίζω νὰ μ’ ἀκοῦς, σκοτεινὴ ἀδελφὴ
Εἶναι
χλωμὸς ἐδῶ ὁ ἥλιος
Οἱ πιὸ κόκκινοι τῶν βράχων δὲν ροδίζουν
παρὰ μόνο
ἀργὰ τὸ μεσημέρι
Ἀλλὰ τὸ ξέρω: σ’ αὐτὴ τὴ μυστικοφόρα γῆ
ὁ ἄνυχος μπορεῖ ἂν θέλει νὰ βγάλει νύχια
Κι ἐγὼ κολυμπῶ, ναί, πάντα κολυμπῶ
τώρα πιὰ ἴσα μὲ τὴ δύναμη τοῦ νεροῦ
Εἶναι κι αὐτὸς ἕνας τρόπος ν’ ἀγαπᾶ
κανεὶς τὸν ἑαυτό του. Ἕνας τρόπος
νὰ μὴν κουράζεται σὰν ὅλα χαμένα
μοιάζουν καὶ θέλει διακαῶς νὰ
ζήσει
Ἐλπίζω νὰ μ’ ἀκοῦς, σκοτεινὴ ἀδελφή.
 |
| Photo link |
Γ ΡΑΜΜΑ
Γι’ αὐτὸν ποὺ ὁ καιρὸς τῆς ἄρνησης
τὸν ἔφερνε μπροστά μου καὶ δὲν μποροῦσα
πλέον νὰ γνωρίζω ποιὸς στ’ ἀλήθεια εἶμαι
γι’ αὐτόν, γι’ αὐτὸν
τὸν σὰν τῆς ἄαπτης χλόης αἰώνα
καθὼς τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μου
ὅλο καὶ
συχνότερα ξεχνῶ νὰ ξεκλειδώσω:
ἐδῶ στάσου, ἀφουγκράσου
κι ἀκόμα δέξου
τοὺς σωριασμένους νὰ ἀνορθώνεις
ποὺ πάνω τους σκοντάφτω
Ἐκεῖνος ποὺ κάποτε ξυπνοῦσε
σὰν ἔκανα μὲ λύπη νὰ κοιτάξω
μέσ’ στοῦ χρόνου τὸ ματοκυάλι
ἔχει, εὐτυχῶς, ἀπὸ καιρὸ πεθάνει
καὶ γόνιμος πιὰ ἀπὸ θρήνους περιμένει
τὶς πληγὲς ἡ ἀγάπη πότε θὰ ρωτήσει
ὥστε κάποιο φῶς ἀλλοτινὸ θυμίζοντάς μας
αὐτὸ κι οὔτε ἕνα δράμι σάρκας παραπάνω,
τὸν ὕπνο κάτω ἀπ’ τὰ δέντρα νὰ σκεφτοῦμε
καὶ τὴ δυστυχία, ποὺ τὸν φοβᾶται.
____________________________________________________________________
"ΞΥΛΟ ΞΑΝΘΟ Π' ΑΦΡΑΤΕΨΕ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ" ονομάζεται η δεύτερη προσωπική του ποιητική συλλογή, η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΣΙΓΑΡΕΤΑ - ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ (2012).
Περισσότερα για τα βιβλία και την κριτικογραφία του, στο αρχείο της βιβλιοnet.
_____________________________________________________________________
Το τρένο της ποίησης σφυρίζει:
είναι συγκινητικό όταν συμβαίνει το δεύτερο βιβλίο να ξεπερνά το πρώτο· και το ταξίδι συνεχίζεται·
Σχόλια