στο τελευταίο ταξίδι πριν το αύριο: Παύλος Παυλίδης

           ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ                                                             

 

Θα 'ρθει μια μέρα

που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου
θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά
θα είναι χαρτί που στροβιλίζει ο αέρας μακριά.

Και θα ξυπνήσω απ’ το βαθύ, απ’ το μεγάλο λήθαργο
που με κρατάει μακριά σου παγωμένο και βουβό
θα είναι μια μέρα γιορτινή όταν θα έρθω να σε βρω.

Κάτω απ’ του χρόνου τις σκουριές βρήκαν τα μονοπάτια σου
μα το χρυσάφι τα παιδιά το 'χουνε κρύψει από καιρό
σε μια θαλασσινή σπηλιά, σ’ ένα απότομο γκρεμό.

Θα 'ρθει μια μέρα 

που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου
θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά
θα είναι ο καπνός από ένα τρένο που σφυρίζει μακριά.

  (από τις "Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί", 2013)

      Παύλος Παυλίδης