στη νυχτερινή σκοπιά του σταθμού: Φτηνά τσιγάρα (Μονόλογοι)

       

  

 1

   Θα 'θελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω

    η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη

    σαν μια μπόρα

    ούτε που πρόλαβα να αρχίσω

    Ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα

    είμαι συλλέκτης

    μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου:

    στιγμές

    Όταν έχω αυτό το ξαφνικό πόθο να πετάξω,

    και δεν έχω πού να πετάξω,

    κρύβομαι στην συλλογή μου

    γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές,

    τυχαία αγγίγματα, βρισιές,

    τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές,

    σιωπές χωρισμούς,

    λόγια, λόγια, λόγια

    Έτσι και αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά

    η ζωή ξέρει

    και εγώ την εμπιστεύομαι

    Είμαι από αυτούς που πάντα κάπνιζαν φθηνά τσιγάρα

         2

    Στο καντράν του ραδιοφώνου μου 

    με περιμένουν όλες οι πόλεις που ονειρεύτηκα

     Βαγδάτη,

      Πράγα,

        Νέα Ορλεάνη.
    Στέλνουν τους ήχους τους μέσα απο μεσαία κύμματα και σύννεφα παρασίτων.
    Είναι απο κείνα τα παλιά ραδιόφωνα

    τότε που όλα τα ταξίδια έξω από την πόλη ήταν πολύ μακρινά

    έως και αδύνατα

    Τότε λοιπόν

    με μια κίνηση της βελόνας

    βρισκόσουν απ' την Αθήνα στη Βαγδάτη

    και με μια πιο απαλή κίνηση

    απ' τη Βαγδάτη στη Ταγγέρη.

    Ίσως σε κάποιο μέρος του κόσμου

    σε κάποιο άλλο καντράν

    κάποιος ακούει μέσα απ'τα παράσιτα την Αθήνα

    Μια τοσο μακρινή πόλη γι'αυτόν

    Όσο μακρινή και για μένα

          3

    Αγαπώ τα καφέ

    όπως άλλοι αγαπούν τα ταξίδια

    Μια βαριά βιομηχανία χαμένου χρόνου,

    ένα απόλυτο μυστήριο:

    η τέχνη του να επιτρέπεις στον καιρό να κυλάει

    και να μην αφήνει πάνω σου σημάδια

    Μια ευγενική πράξη απέναντι στον εαυτό σου

    και γιατί όχι,

    απέναντι στην ανθρωπότητα

          4

    Στα άδεια τρόλεϋ ακούω τη σιωπή του πλήθους

    Μια σιωπή γεμάτη από τον πόθο να πετάξεις

    χωρίς να έχεις πού να πετάξεις

    Καμιά φορά σκέφτομαι οτι

    μετά από εβδομήντα χρόνια

    κάποιος μπορεί να σταθεί σε ένα άδειο αντίστοιχο τρόλεϋ

    και να ακούσει την σιωπή του πλήθους

   ...Ναι...

    Αλλά δεν θα είναι η ίδια σιωπή

    Θα είναι η σιωπή ενός άλλου πλήθους

    Δε θα είμαστε εμείς

          5

    Κλείνω τα μάτια
    και μέσα από το πλήθος έρχεται

    μια θάλασσα

    μέσα από τη θάλασσα

    έρχονται

    τα φτερουγίσματα των πουλιών

    μέσα απ' τα φτερουγίσματα,
    θα 'ρθεις εσύ..

    Άσε με να σε εντυπωσιάσω

_______________________________

  

   * από την ταινία «Φτηνά τσιγάρα» του Ρ. Χαραλαμπίδη (2000)

Link της ταινίας:

http://www.youtube.com/watch?v=6PQ9K0gRbL0