Jamaica*
Where is he?
San Francisco,
Berkeley,
green hills, blue sea,
sails and the U.
Minnesota, St. Louis,
snow and the Big Arch.
New York,
Charlottesville,
bars, style, arts and
Jefferson city.
Los Angeles, Detroit,
Basket Ball, long
beaches, human collection,
autofactories and
crime.
Chicago, Washington
D.C.,
the architecture and
the politics.
New Mexico, Texas, New
Orleans,
nature, the hard
cowboys and the blues.
Wondering around
America,
searching for my love.
Where is he?
In jamaica?
Εκείνοι
Οι Άνθρωποι*
Ήλιε μου λιόφτερε χρυσέ,
φτερά πια δεν υπάρχουν,
στη γη δεν προσγειώνονται,
τρεμοπατούν κι αράζουν,
μεθύσια απολαμβάνοντας,
μα μέθυσοι δεν είναι,
δρόμους χρυσοχαράζοντας,
μα δρόμοι αναζητούνται.
Κι αν αισθανθούν πως κάποτε
ο κύκλος θα ξανοίξει,
φως πιότερο αναδεύοντας,
πομπός σπερματογόνος,
ανακινούν, τρελαίνονται
αυτή ΄ναι η χαρά τους:
Το χτίσιμο στο γκρέμισμα,
που γκρεμισμό θα έχει.
*ποιήματα
από την πρώτη συλλογή της ποιήτριας, «Το Κουφό Ψάρι», έκδοσης 1994
Τι νόστιμο το ψάρι που 'φαγα
ΧΧ-θες.
Το απόλαυσα!
Αλλά...
ένα κόκκαλο μου στάθηκε στο λαιμό από
Προ-ΧΧΧ-θές.
--------------------
---->Τώρα;
Με ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορώ να καταπιώ!
--------------------
Μιά φίλη μου είπε:
"μη σκας"
μα σκέφτηκα:
"ΠολΥ μ' ενοχλεί αυτό το κόκκαλο,
--->μα ΠΙΟ πολύ<---
που δεν μπορώ
απ΄ανθρωπιά να νιαουρίσω"
Αυτοί που με Ψεύτικα γράμματα, σα καλλιγραφικά,
στολίζουν τις ποιητικές τους σελίδες,
χτίσαν τα τείχη της ντροπής,
και κλείστηκαν μέσα;
Μη και νομίζουν πως είν΄ αρχαίες πυθίες,
μασουλάν τα λόγια σπουδαίων ποιητών
και τ΄ αναπαράγουν,
βάζοντας αρχαίες στάμπες;
Γιατί,
Αν αγνοούν το ξέχειλο συναίσθημα
και γιουχαΐζουν έντεχνα,
όσους και όσες έξ΄απ΄τα δικά τους τείχη περπατούν,
το βάρος της ψυχής τους που το αποθέτουν;
**ανέκδοτα ποιήματα της
Το Τρένο σφυρίζει:
σκληρά λόγια που δεν ακούγονται εύκολα στα αυτιά του κατεστημένου, ταιριασμένα με ευαισθησία. Η ποίηση κάποτε ζει στα σκοτεινά...
Σχόλια