στο τελευταίο βαγόνι: Νίκος Καζαντζάκης

 

Οιδίποδας

Με σάπισαν το κρίμα και τα χρόνια.
Με διώχνουνε θεοί κι ανθρώποι κι όμως
το δίκιο ανθίζει μέσα μου κι ο νόμος!
Και τ’ αχαμνά μου ετούτα τα λαγόνια,
καθώς του σάπιου δέντρου τ’ ακροκλώνια
μιάς Ανοιξης μπορούν να γίνουν δρόμος
βλαστοί να πεταχτούν γιγάντοι, τρόμος
ν’ αδράξει τους θεούς και καταφρόνια.
Το δίκιο δε σιωπά, βογγάει εντός μου
σα θάλασσα. Τί κι αν λυσσάει του κόσμου
τ’ άδικο μίσος; Στην καρδιά μου εμένα
βιγλίζει ένα Μάτι όξω νου και τόπου
κι αν ο ρυθμός χαθεί στων θεών τα φρένα
ζει στην καρδιά του αδικημένου ανθρώπου.

Πέτρος Ψηλορείτης  (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νίκου Καζαντζάκη) 

Για περισσότερα στοιχεία πάνω στην ποιητική ιδιότητα του μεγάλου συγγραφέα, διαβάστε σχετικό άρθρο εδώ (http://www.patris.gr/articles/216101)