ΠΟΣΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ
Στην πλατανιά από κάτω
εκεί όπου ο σιρόκος
συλλαβίζει θαρρείς
των πουλιών τα τόσα προστάγματα
συλλογίζομαι μονάχος
πως αλλιώς τα πράγματα θα ήταν
η δεύτερη η σκέψη αν γινόταν.
Παραύστερα το σκέφτομαι και πάλιν
πόσος αλήθεια ήταν ο καιρός
καταμεσίς στις σκέψεις μου τις δύο.
Κρησαρίζοντας
τις τόσες μου τις σκέψεις
στης τύρβης τον τόσο κορνιαχτό
συλλογιέμαι τώρα το γιατί
για κείνη μου τη δεύτερη τη σκέψη.
Είν’ ο χρόνος τόσος δα μικρός
ίσαμε θαρρώ που προλαβαίνω
μα και συνάμα τόσος δα μεγάλος
παραύστερα
κείνη την απόφαση την πρώτη
σίγουρα ολότελα ν’ αλλάξω.
Σχόλια