Ω NIOTH MOY ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝH
Ω νιότη μου εγκαταλελειμμένη
Ως μια γιρλάντα ξεθωριασμένη
Να εδώ που καταφτάνει ο καιρός
καχύποπτος και περιφρονητικός
Είν' το τοπίο από καμβά φτιαγμένο
Ρέουν ποτάμια αίματος πλαστά
Και κάτω από το δέντρο το με άστρα ανθισμένο
Ένας παλιάτσος είναι ο μόνος που περνά
Μια κρύα αχτίδα παιχνίδι κάνει και σκορπά
στο σκηνικό στης όψης σου την παρειά
κρότος ρεβόλβερ μία κραυγή
Στη σκιά κάποιο πορτρέτο μειδιά
Το πλαίσιο του κάδρου έχει σπάσει
Ένας αγέρας χωρίς το στίγμα του ν'αφήνει
Ανάμεσα στο λογισμένο και σ'αυτό διστάζει
Ανάμεσα στο μέλλον και τη μνήμη
Ω νιότη μου εγκαταλελειμμένη
Ως μια γιρλάντα ξεθωριασμένη
Να εδώ που καταφτάνει η εποχή
του λόγου και της μεταμέλειας μαζί.
(μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου)
Ô MA JEUNESSE ABANDONNÉE
Ô ma jeunesse abandonnée
Comme une guirlande fanée
Voici que s'en vient la saison
Et des dédains et du soupcon
Le paysage est fait de toiles
Il coule un faux fleuve de sang
Et sous l'arbre fleuri d'étoiles
Un clown est l'unique passant
Un froid rayon poudroie et joue
Sur les décors et sur ta joue
Un coup de revolver un cri
Dans l'ombre un portrait a souri
La vitre du cadre est brisée
Un air qu'on ne peut définir
Hésite entre son et pensée
Entre avenir et souvenir
Ô ma jeunesse abandonnée
Comme une guirlande fanée
Voici que s'en vient la saison
Des regrets et de la raison.
Σχόλια