ημέρα ποίησης στο τελευταίο βαγόνι: Ουίλλιαμ Κάρλος Ουίλλιαμς


Η βιβλιοθήκη

Η φωτιά καίει· αυτός είναι ο πρώτος νόμος.
Όταν ένας άνεμος τη φυσήξει οι φλόγες της

μεταφέρονται μακρύτερα. Η ομιλία
φυσάει τις φλόγες. Το έχουν καταφέρει

ώστε το να γράφεις να είναι
φωτιά και όχι μόνο του αίματος.

Η γραφή δεν είναι τίποτα, να είσαι
σε θέση να γράφεις (να που

σε οδηγούν) είναι τα εννιά δέκατα
της δυσκολίας: εκμαύλιση

ή δυνατά μπράτσα. Η γραφή
θα 'πρεπε να 'ταν ανακούφιση,

ανακούφιση απ' τις συνθήκες
οι οποίες καθώς προχωράμε γινόμαστε -μία φωτιά,

μια καταστροφική φωτιά. Γιατί η γραφή
είναι επίσης μια επίθεση και τρόποι πρέπει

να βρεθούν για να την καταπνίξουν - στη ρίζα της
αν είναι δυνατόν. Για να γράφεις

λοιπόν, τα εννέα δέκατα του προβλήματος
είναι να ζεις. Το διακρίνουν,

όχι μέσω της νόησης μα
μέσω της ημι-νόησης (να θέλουν να είναι

τυφλοί σαν πρόφαση για να
πουν, Είμαστε τόσο περήφανοι για σένα!

Υπέροχο χάρισμα! Πώς βρίσκεις
τον χρόνο να γράφεις μέσα στην

πολυάσχολη ζωή σου; Πρέπει να 'ναι
σπουδαίο πράγμα να έχεις τέτοιο χόμπι.

Μα ήσουν ανέκαθεν ένα μυστήριο
αγόρι. Η μητέρα σου τι γίνεται;)

-η μανία του κυκλώνα, η φωτιά,
ο μέγας κατακλυσμός και στο τέλος
το κόστος-

Ο πατέρας σου ήταν τόσο καλός άνθρωπος.
Τον θυμάμαι καλά.

Ή, προς θεού, Δόκτορα, πιστεύω πως όλα παν καλά
μα ετούτο τι διάολο σημαίνει;

Ουίλλιαμ Κάρλος Ουίλλιαμς
μετάφραση Γιάννη Λειβαδά (Εκδόσεις Ηριδανός 2007)


Σχόλια