Χάρις στην αγάπη
Κατήργησα το δωμάτιο όπου κοιμάμαι, όπου ονειρεύομαι,
Κατήργησα την εξοχή και την πόλη όπου περνώ
Όπου ονειρεύομαι ξυπνητός, όπου ο ήλιος ανατέλλει,
Όπου, μέσα στα σβησμένα μάτια μου, το φως σωρεύεται.
Κόσμος στην τύχη, χωρίς επιφάνεια και χωρίς βάθος,
Θέλγητρων που αλησμονήθηκαν ευθύς μόλις αναγνωρίστηκαν,
Η γέννηση κι ο θάνατος ανακατεύουν το μίασμά τους
Μες τις πτυχές της γης και του ουρανού που μπλέχτηκαν.
Τίποτα δεν ξεχώρισα μα έκαμα την καρδιά μου δυο.
Αγαπώντας, τα πάντα δημιούργησα: πραγματικό, φανταστικό.
Έδωσα τη λογική της, το σχήμα της, τη θέρμη της
Και τον αθάνατο ρόλο της σ' εκείνη που με φωτίζει.
27 Νοεμβρίου 1946
Είκοσι οχτώ Νοεμβρίου χίλια εννιακόσια σαράντα έξι
Δεν θα γεράσουμε μαζί.
Νάτη η μέρα
η περίσσια: ο χρόνος ξεχειλίζει.
Η αγάπη μου τόσο ανάλαφρη αποκτά την αβασταγή μιας ικεσίας.
Πωλ Ελυάρ
"Ο Χρόνος ξεχειλίζει"
μετάφραση Ελένης Κόλλια
 |
| Paul Eluard |
Σημείωση (από τα Τελευταία ποιήματα του έρωτα, μετάφραση Ελένη Κόλλια, Εκδόσεις Ηριδανός, 2006)
Στις 28 Νοεμβρίου 1946, ο Πωλ Ελυάρ έχανε ξαφνικά τη γυναίκα του. Στις 16 Ιουνίου 1947, με το ψευδώνυμο Ντιντιέ Ντερός, εξέδωσε στα Τετράδια Τέχνης το "Ο Χρόνος ξεχειλίζει", με την εξής αφιέρωση:
"Στους J. και A. τελευταίες αναλαμπές των ερώτων μου,
που έκαναν τα πάντα
για να διαλύσουν τη νύχτα που με κατακυρίευε."
Σχόλια