VI
το γράψιμο ερχόταν πάντα από
μόνο του
περπατώντας σ’ ένα βρώμικο στενό
κοιτώντας τ’ αστέρια μια βουβή νύχτα
στα κορίτσια που μας χαμογελούσαν
αυτό που έμενε ήταν να γεμίσει λέξεις ένα χαρτί
δεν είχαμε τίποτα κι αυτά που ζητούσαν οι άλλοι
μας φαινόταν περιττά
μόνο ένα ποίημα περίμενε
ένα άγιο ιερό ποίημα γραμμένο πάνω
στους λερούς τοίχους
γεννιόταν
μόνο του
περπατώντας σ’ ένα βρώμικο στενό
κοιτώντας τ’ αστέρια μια βουβή νύχτα
στα κορίτσια που μας χαμογελούσαν
αυτό που έμενε ήταν να γεμίσει λέξεις ένα χαρτί
δεν είχαμε τίποτα κι αυτά που ζητούσαν οι άλλοι
μας φαινόταν περιττά
μόνο ένα ποίημα περίμενε
ένα άγιο ιερό ποίημα γραμμένο πάνω
στους λερούς τοίχους
γεννιόταν
η σύγχρονη ποίηση μας φαινόταν ανούσια ,
βαρετή
χωρίς σπίθα
κι εμείς περιμέναμε
περιμέναμε κάτι μαγικό
που θα ερχόταν ξαφνικά ένα κρύο βράδυ
το ποτό μας συνόδευε πάντα
ήμασταν ευτυχισμένοι καθώς παραπατούσαμε
άλλο ένα ποίημα
άλλη μια υπέροχη νεκρή νύχτα :
τι υπέροχο να τραγουδάς μόνος
στους έρημους νυχτερινούς δρόμους
χωρίς σπίθα
κι εμείς περιμέναμε
περιμέναμε κάτι μαγικό
που θα ερχόταν ξαφνικά ένα κρύο βράδυ
το ποτό μας συνόδευε πάντα
ήμασταν ευτυχισμένοι καθώς παραπατούσαμε
άλλο ένα ποίημα
άλλη μια υπέροχη νεκρή νύχτα :
τι υπέροχο να τραγουδάς μόνος
στους έρημους νυχτερινούς δρόμους
από τη συλλογή "Άγιες, αιματόβρεκτες και άχρηστες
λέξεις"
ερωτικό
οι πόλεις συντρίβονται λίγο πριν
εκτοξευθούμε
στο φως
μη με κοιτάζεις έτσι μόνο δώσε μου
ένα μενεξέ του απρίλη
-μα είναι χειμώνας-
μια σταγόνα της αυγής
-μα εδώ είναι έρημος-
κοίταξε από το παράθυρό σου
βλέπεις ό,τι βλέπεις
δεν έχω τίποτα να σου πω
μόνο δώσε μου
μια ηλιαχτίδα του δεκέμβρη
-μα εδώ έχει χρόνια σκοτάδι-
μια αμυγδαλιά
-μα έχει μόνο πέτρες-
κι όμως δώσε μου
δώσε μου
έλα ένα βράδυ μ ένα άσπρο φόρεμα και άνθη
στα μαλλιά
έλα αυτό το βράδυ με τη σιωπή
έλα
πριν να είναι αργά
από τη συλλογή "Αυτά που γράφτηκαν κάτω
από βρώμικο φως"
ανοιξιάτικο βράδυ
το πλοίο ζεσταίνει τις μηχανές του
και συ κάθεσαι σε ένα ξεθωριασμένο παγκάκι
χωρίς μνήμη
μαγικό ραβδί
ταλέντο
σύννεφα και οι πρώτες ψιχάλες
τα ζευγάρια επιταχύνουν το βήμα και σε
λίγο δεν μένει
κανείς
τα σκυλιά κρύβονται στα φορτηγά
τα σκυλιά κάτι ξέρουν
κάτι μαγικό που δεν ξέρουμε εμείς
η βροχή δυναμώνει
μια πεταμένη εφημερίδα
«όλα τα μυστικά μιας πετυχημένης καριέρας»
χαμογελάς
στο παγκάκι λέξεις αιώνιας αγάπης
οι επιβάτες κοιτάνε απ τα θολά παραθύρια
τα σκυλιά κοιτάνε θέλοντας κάτι να πουν
τυλίγεσαι στη μουσκεμένη ζακέτα σου
βραδιάζει
κρατήσου φίλε
ξεκινάς για τη κάμαρα σου
διασχίζοντας τα ίδια σκονισμένα φώτα
ενώ
οι σκιές τραγουδάνε
τα παιδιά ονειρεύονται κοιτάζοντας τη
βροχή
το πλοίο ζεσταίνει τις μηχανές του
και συ δεν είσαι μέσα
από τη συλλογή "Αυτά που γράφτηκαν
κάτω από βρώμικο φως"
Μακαριότητα
Τα γαλάζια φορέματα και
οι νυχτερινοί ήλιοι
ο ήχος του μπουκαλιού στο
τοίχο και
μουρμουρητά από
γέρους σακάτες
τα ωραία κορίτσια και
τα ξεθωριασμένα βιβλία
Ω μα είναι ένας υπέροχος κόσμος
Ω μα είναι ένας υπέροχος κόσμος
Υγρά δωμάτια και
καλοκαιρινοί κήποι
σωροί ιδρώτα τα
ξημερώματα
λεηλατημένα μυαλά και
μισές ζωές
Ω μα είναι ένας υπέροχος κόσμος
Ω μα είναι ένας υπέροχος κόσμος
Διαπίστωση
μήνες είναι τώρα που προσπαθούσα
να γράψω ένα ποίημα
μα να
οι μέρες μοιάζουν
περισσότερο νεκρές
από ποτέ
το θαύμα είναι όταν
τραβιέται
η κουρτίνα
ο δρόμος
μα να
τα πρόσωπα των ανθρώπων
μοιάζουν
περισσότερο σκοτεινά
από ποτέ
τα βαγόνια έρχονται και φεύγουν
άδεια
απομείναμε να σκαλίζουμε αναμνήσεις
από θολά μονοπάτια
εμείς
που δε περιμέναμε ποτέ
τόσο πάγο
γέρνουμε σε ετοιμόρροπους τοίχους
βαδίζουμε σε σάπιες γέφυρες
διαβάζουμε λευκές σελίδες
ο κύριος τρόμος
τα πεσμένα φύλλα στη πόρτα μας
μία αυγή του Νοέμβρη
οι ζωές να χάνονται σε μία βάρκα
στη καρδιά του χειμώνα
και
μήνες είναι τώρα που προσπαθούσα…
από τη συλλογή " Ανθισμένες νύχτες"