ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
Ένα τραίνο η ζωή μου.
Επιβιβάστηκα
κι ακόμη ταξιδεύω.
Προορισμός μου το απρόσμενο!
Οι μέρες μου κυλούν σε σπασμένες ράγες
κι οι στιγμές βαγόνια που ξέχασαν
να φτάσουν στον σταθμό ...
Ένα τραίνο η ζωή μου.
Ξέφρενο οδοιπορικό στις σπασμένες ράγες
ενώ ζωγράφιζα τα όνειρά μου,
κι έκανα τέχνη με τους ήχους της ζωής μου.
Ένα ταξίδι στην φθορά του χρόνου,
στην πλήξη της ασφάλειας.
Κι ο πίνακας ολοκληρώθηκε,
αλλά τα χρώματα δεν στέγνωσαν ακόμη.
Το τραίνο της ζωής μου καλπάζει.
Κοιτάζω από το παράθυρο.
Το παρελθόν περνά αστραπιαία.
Αποχαιρετώ το <<γιατί>> ,
το <<ίσως>> , το <<πως>>...
Κάθε <<πρέπει>> εκτροχιάστηκε.
Τώρα συνεπιβάτες μου τα <<θέλω>>,
πυξίδα μου το σφύριγμα του τραίνου.
Μια περιπέτεια τώρα περιμένει το τραίνο μου.
Είναι ώρα ν'αποδράσω
χωρίς αποσκευές
κι ενδιάμεσους σταθμούς.
Προορισμός μου το απρόσμενο!
Ένα τραίνο η ζωή μου.
Επιβιβάστηκα
κι ακόμη ταξιδεύω.
Προορισμός μου το απρόσμενο!
Οι μέρες μου κυλούν σε σπασμένες ράγες
κι οι στιγμές βαγόνια που ξέχασαν
να φτάσουν στον σταθμό ...
Ένα τραίνο η ζωή μου.
Ξέφρενο οδοιπορικό στις σπασμένες ράγες
ενώ ζωγράφιζα τα όνειρά μου,
κι έκανα τέχνη με τους ήχους της ζωής μου.
Ένα ταξίδι στην φθορά του χρόνου,
στην πλήξη της ασφάλειας.
Κι ο πίνακας ολοκληρώθηκε,
αλλά τα χρώματα δεν στέγνωσαν ακόμη.
Το τραίνο της ζωής μου καλπάζει.
Κοιτάζω από το παράθυρο.
Το παρελθόν περνά αστραπιαία.
Αποχαιρετώ το <<γιατί>> ,
το <<ίσως>> , το <<πως>>...
Κάθε <<πρέπει>> εκτροχιάστηκε.
Τώρα συνεπιβάτες μου τα <<θέλω>>,
πυξίδα μου το σφύριγμα του τραίνου.
Μια περιπέτεια τώρα περιμένει το τραίνο μου.
Είναι ώρα ν'αποδράσω
χωρίς αποσκευές
κι ενδιάμεσους σταθμούς.
Προορισμός μου το απρόσμενο!
THE TRAIN OF MY LIFE
My life is a train.
I have boarded
and I still travel.
My destination is the unexpected!
My days roll on broken rails
and the moments look like wagons
which forgot to reach the station ...
Μy life is a train.
A frantic trek on broken rails
while I painted my dreams
and made art with the sounds of my life.
A trip beyond the decay of time,
the boredom of safety.
And the painting was completed,
but the colors haven't dried yet.
The train of my life gallops.
I look out of the window.
The past passes
very quickly.
I say goodbye to every "why",
"maybe" or "how"...
Every "must" was derailed.
Now my desires are my new companions.
My compass is the whistle of the train.
Now an adventure waits for my train.
It ΄s time to travel
without luggage
My life is a train.
I have boarded
and I still travel.
My destination is the unexpected!
My days roll on broken rails
and the moments look like wagons
which forgot to reach the station ...
Μy life is a train.
A frantic trek on broken rails
while I painted my dreams
and made art with the sounds of my life.
A trip beyond the decay of time,
the boredom of safety.
And the painting was completed,
but the colors haven't dried yet.
The train of my life gallops.
I look out of the window.
The past passes
very quickly.
I say goodbye to every "why",
"maybe" or "how"...
Every "must" was derailed.
Now my desires are my new companions.
My compass is the whistle of the train.
Now an adventure waits for my train.
It ΄s time to travel
without luggage
and intermediate stations.
My destination is the unexpected!
My destination is the unexpected!
Το ποίημα συμμετείχε στον παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης "SEEKING FOR A
POEM" και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό τέχνης "DIOGEN PRO CULTURE
MAGAZINE",τεύχος Φεβρουαρίου 2012,σ.50
Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Μας τύλιξαν με τον μανδύα της λιτότητας.
Αυθαίρετα.
Η συγκατάθεσή μας περιττή.
Κι ύστερα μας βάπτισαν <<παιδιά της κρίσης>>.
Λέξη κλειδί η κρίση.
Αυτή αποκαθηλώνει τα όνειρα.
Θέλει να τα σκοτώσει.
Γίναμε τώρα οι σύγχρονοι <<άθλιοι>>.
Αυτοί που θα γευτούν την φυλακή
για ένα καρβέλι ψωμί.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Έριξα την περηφάνια μου στο τζάκι,
για να ζεστάνει το δωμάτιο της απουσίας.
Ξεπάγωσα και δυο φιλιά,
για να 'ρθουν να σφραγίσουν το κορμί σου.
Ξεκλείδωσα την αγκαλιά μου,
για να γίνει το δικό σου καταφύγιο.
Δες , πέταξα και το κλειδί
στην άβυσσο μίας χαμένης Ατλαντίδας,
για να μην μπορώ να την ξανακλειδώσω.
Έριξα την περηφάνια μου στο τζάκι,
για να ζεστάνει το δωμάτιο της απουσίας.
Ξεπάγωσα και δυο φιλιά,
για να 'ρθουν να σφραγίσουν το κορμί σου.
Ξεκλείδωσα την αγκαλιά μου,
για να γίνει το δικό σου καταφύγιο.
Δες , πέταξα και το κλειδί
στην άβυσσο μίας χαμένης Ατλαντίδας,
για να μην μπορώ να την ξανακλειδώσω.
ΧΑΪΚΟΥ ΚΟΡΜΙ ΣΕ ΛΗΘΑΡΓΟ
Μια αναπνοή
σε χειμέρια νάρκη.
Γιατί δεν ξυπνάς;
Μια αναπνοή
σε χειμέρια νάρκη.
Γιατί δεν ξυπνάς;
ΧΑΪΚΟΥ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ
Λόγια μυστικά
και ανομολόγητα.
Σχέσεις πλαστικές.
Λόγια μυστικά
και ανομολόγητα.
Σχέσεις πλαστικές.
ΧΑΪΚΟΥ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Η θλίψη φεύγει
ταξίδι στο άγνωστο.
Ξόρκι στον πόνο.
Η θλίψη φεύγει
ταξίδι στο άγνωστο.
Ξόρκι στον πόνο.
Η ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Εξόρισα τ΄αστέρια σε έναν ορίζοντα ματωμένο
κι έπειτα αποκεφάλισα τα όνειρα...
Θανατική ποινή στην άναρχη εφηβεία μου.
Σκιές τα προδομένα μου όνειρα,
ανώνυμες στιγμές στα σκοτεινά σοκάκια του νου.
Οι διακεκομμένες ροές του χρόνου
έσβησαν τα αποτυπώματά μου.
Μα ποιος θα πενθήσει τον χαμένο μου Παράδεισο;
Απόμακρες, στεγνές φωνές
στοίχειωσαν τις Κυριακές μου.
Λέξεις σειρήνες με σημαδεύουν.
Άσπονδοι φίλοι ή μήπως εραστές του εγώ;
Κύματα παραλόγου κατακλύζουν το δωμάτιο της απουσίας.
Κι εγώ να πνίγομαι στον ιστό της ειρωνείας.
Μονόδρομος η γκιλοτίνα της ζωής.
Πελαγοδρομώ σε θολά μονοπάτια,
σ' ένα γυάλινο κόσμο.
Μία κρίση πανικού στην κλειστοφοβική πόλη.
Δέσμια των αισθήσεων και των ψευδαισθήσεων,
ψάχνω τη φωτεινή πλευρά της σελήνης.
Μα ποιος θα πενθήσει τον χαμένο μου Παράδεισο;
Ξεθώριασε πια ο καμβάς της ελπίδας...
Αμήχανα βήματα, ανιστόρητα <<γιατί>>
αιωρούνται στις χαραμάδες της καρδιάς.
Μα που να κρύβεται το σωσίβιο της ψυχής μου;
Ίσως στις σκουριασμένες μου επιθυμίες.
Μονόδρομος η γκιλοτίνα της ζωής.
Μαχαιρωμένες οι αισθήσεις
κι οι ψευδαισθήσεις στριμωγμένες σε λευκό κελί.
Μία παρωδία η ζωή μου
κι εγώ ν' ακροβατώ στο κενό.
Η σάρκα μου σε τιμή ευκαιρίας
κι η μνήμη μου σε γκρίζο χαρτί.
Εξόρισα τ΄αστέρια σε έναν ορίζοντα ματωμένο
κι έπειτα αποκεφάλισα τα όνειρα ...
Οι προσδοκίες μου ξεθώριασαν σ' ένα υγρό ανήλιαγο αύριο.
Άραγε θάφτηκαν για πάντα τ' όνειρά μου;
Ερώτημα μετέωρο δίχως απάντηση...
Γράμμα δίχως παραλήπτη...
ΓΕΥΣΗ ΟΞΥΜΩΡΗ
Κι ύστερα ήρθε ο φόβος.
Έκανε αναγκαστική προσγείωση στον διάδρομο της ζωής μας.
Κι εμείς αγκιστρωθήκαμε πάνω του.
Παγωμένη η ανάσα του
<<δροσίζει>> το πρόσωπό μας.
Τώρα πια τρεφόμαστε απ' αυτόν.
Σε κάθε πιάτο που μας σερβίρουν,
η γεύση του .... μία απόλαυση,
η καθημερινή μας <<πολυτέλεια>>.
Στο ορεκτικό βασικό συστατικό ο φόβος.
Στο κυρίως πιάτο μία δυνατή δόση απ' αυτόν
και το επιδόρπιο γλασαρισμένο με τ'απόσταγμά του.
Ακόρεστη η όρεξή μας για την γεύση του.
Κι όταν τελειώνει αυτό το γεύμα,
περιμένουμε ... με λαχτάρα το επόμενο.
Εξόρισα τ΄αστέρια σε έναν ορίζοντα ματωμένο
κι έπειτα αποκεφάλισα τα όνειρα...
Θανατική ποινή στην άναρχη εφηβεία μου.
Σκιές τα προδομένα μου όνειρα,
ανώνυμες στιγμές στα σκοτεινά σοκάκια του νου.
Οι διακεκομμένες ροές του χρόνου
έσβησαν τα αποτυπώματά μου.
Μα ποιος θα πενθήσει τον χαμένο μου Παράδεισο;
Απόμακρες, στεγνές φωνές
στοίχειωσαν τις Κυριακές μου.
Λέξεις σειρήνες με σημαδεύουν.
Άσπονδοι φίλοι ή μήπως εραστές του εγώ;
Κύματα παραλόγου κατακλύζουν το δωμάτιο της απουσίας.
Κι εγώ να πνίγομαι στον ιστό της ειρωνείας.
Μονόδρομος η γκιλοτίνα της ζωής.
Πελαγοδρομώ σε θολά μονοπάτια,
σ' ένα γυάλινο κόσμο.
Μία κρίση πανικού στην κλειστοφοβική πόλη.
Δέσμια των αισθήσεων και των ψευδαισθήσεων,
ψάχνω τη φωτεινή πλευρά της σελήνης.
Μα ποιος θα πενθήσει τον χαμένο μου Παράδεισο;
Ξεθώριασε πια ο καμβάς της ελπίδας...
Αμήχανα βήματα, ανιστόρητα <<γιατί>>
αιωρούνται στις χαραμάδες της καρδιάς.
Μα που να κρύβεται το σωσίβιο της ψυχής μου;
Ίσως στις σκουριασμένες μου επιθυμίες.
Μονόδρομος η γκιλοτίνα της ζωής.
Μαχαιρωμένες οι αισθήσεις
κι οι ψευδαισθήσεις στριμωγμένες σε λευκό κελί.
Μία παρωδία η ζωή μου
κι εγώ ν' ακροβατώ στο κενό.
Η σάρκα μου σε τιμή ευκαιρίας
κι η μνήμη μου σε γκρίζο χαρτί.
Εξόρισα τ΄αστέρια σε έναν ορίζοντα ματωμένο
κι έπειτα αποκεφάλισα τα όνειρα ...
Οι προσδοκίες μου ξεθώριασαν σ' ένα υγρό ανήλιαγο αύριο.
Άραγε θάφτηκαν για πάντα τ' όνειρά μου;
Ερώτημα μετέωρο δίχως απάντηση...
Γράμμα δίχως παραλήπτη...
ΓΕΥΣΗ ΟΞΥΜΩΡΗ
Κι ύστερα ήρθε ο φόβος.
Έκανε αναγκαστική προσγείωση στον διάδρομο της ζωής μας.
Κι εμείς αγκιστρωθήκαμε πάνω του.
Παγωμένη η ανάσα του
<<δροσίζει>> το πρόσωπό μας.
Τώρα πια τρεφόμαστε απ' αυτόν.
Σε κάθε πιάτο που μας σερβίρουν,
η γεύση του .... μία απόλαυση,
η καθημερινή μας <<πολυτέλεια>>.
Στο ορεκτικό βασικό συστατικό ο φόβος.
Στο κυρίως πιάτο μία δυνατή δόση απ' αυτόν
και το επιδόρπιο γλασαρισμένο με τ'απόσταγμά του.
Ακόρεστη η όρεξή μας για την γεύση του.
Κι όταν τελειώνει αυτό το γεύμα,
περιμένουμε ... με λαχτάρα το επόμενο.
ΕΙΔΩΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
Η κλεψύδρα γύρισε ανάποδα.
Ο χρόνος τώρα κυλά αντίστροφα
κι εγώ βουλιάζω σε μία ελεύθερη πτώση,
δίχως προστατευτικό δίχτυ.
Οι Ερινύες φωνάζουν τ' όνομά μου,
ενώ ψελλίζω ασυνάρτητα ξόρκια.
Έτσι ακατανόητα ,
σαν σε παραλήρημα.
Η ζωή μία ταινία μικρού μήκους.
Το παρελθόν ανάγλυφο
περνά αστραπιαία στην οθόνη.
Ναι , καταδίκασα τις προσδοκίες μου σ' αναγκαστική προσγείωση.
Κι έπειτα έριξα την Αγάπη στον κάδο ανακύκλωσης,
ακροβατώντας πάνω σε έρωτες επιδερμικούς.
Άγρυπνες νύχτες στη δίνη της μοναξιάς,
στην παγίδα της ασφάλειας.
Κι όσο ο χρόνος λιγοστεύει,
οι λεπτοδείκτες μετρούν στωικά τους χτύπους της καρδιάς.
Θέλω πια ν' απαγκιστρωθώ από τα νήματα του χθες,
και να περάσω στην αντίπερα όχθη,
λυτρωμένος απ' τον αδύναμο εαυτό μου.
_______________________________________________________________
Η Άννα Ιωαννίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Είναι δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης – Πολιτικός Επιστήμων – Φοιτήτρια επί πτυχίω τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών (Κατεύθυνση Πολιτικές Σπουδές και Διπλωματία), Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ιστορία, Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία του Δικαίου τμήματος Νομικής ΑΠΘ.
Παράλληλα, όμως, διατηρεί μεγάλο πάθος για την ποίηση, και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στις ιστοσελίδες:
logotexnikesanafores.blogspot.com
ενώ συμμετείχε στις εκδόσεις:
-Ανθολογία ερωτικής ποίησης "Ερωτικός Μάιος" Ζ’ Τόμος εκδ. Μουσική Εταιρία Βορείου Ελλάδας, 2011, με το ποίημα "Ερωτικό Στίγμα"
-Περιοδικό τέχνης "DIOGEN PRO CULTURE MAGAZINE", τεύχος Φεβρουαρίου 2012, με το ποίημα “The train of my life”
-Τριμηνιαίο λογοτεχνικό πολιτιστικό περιοδικό «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΣ» , τεύχος 34, Σεπτέμβριος – Οκτώβριος- Νοέμβριος 2011, με το ποίημα «Έκπτωτη Αφροδίτη».
Ακόμα, έχει τιμηθεί με τις ακόλουθες καλλιτεχνικές βραβεύσεις:
- Γ’ Βραβείο στην Έκθεση φωτογραφίας του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης έτους 2010 με τίτλο “Δικηγορική Ζωή: Δικαστήρια, γραφείο, υπηρεσίες”
- Α’ Βραβείο Νανάς (Αθηνάς) Κοντού για το ποίημα με τίτλο “Ζωγραφίζοντας μνήμες ζωής και θανάτου”, στον 1ο πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό έτους 2010 Ένωσης Σμυρναίων Μικρασιατών Βορείου Ελλάδος ( υπό έκδοση σε συλλογικό τόμο )
- Α’ Βραβείο ΑΕΙ για το ποίημα με τίτλο “Γυναικεία Καλαβρυτινή ψυχή” στον πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό έτους 2009 “Άθλον Ποιήσεως Γιάννη και Λένας Στρέφη-Κουτσοχέρα”
- Βραβείο “Ήριννας” για το ποίημα με τίτλο “Αλεξάνδρου μνήμη” στον παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό με θέμα “Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο” έτους 2011 της Αμφικτυονίας Ελληνισμού
- Έπαινος για την ποιητική συλλογή με τίτλο “24 Χαϊκού Σε απόσταση” στον ΚΗ΄ λογοτεχνικό διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός έτους 2010
- Έπαινος για το ποίημα με τίτλο “Προσφυγικός Μονόλογος”, στον Τρίτο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης “Προσφυγιά” έτους 2010 Δήμου Χορτιάτη – Πανεπιστημίου Ελεύθερης Επιμόρφωσης
- Έπαινος για το ποίημα με τίτλο “Ο μονόλογος του Ξέρξη” στον Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό με θέμα «Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας» του Δήμου Σαλαμίνας έτους 2011
- Έπαινος ποίησης για μικρή ποιητική συλλογή σε διαφορετικές ποιητικές φόρμες Λογοτεχνικού Περιοδικού «ΚΕΛΑΙΝΩ» Λογοτεχνικού Ομίλου «ΖΑΛΩΝΗ» - «ΞΑΣΤΕΡΟΝ» ετήσιου διαγωνισμού ποίησης 2011
- Ειδική τιμητική μνεία για το ποιητικό έργο με τίτλο “30 Χαϊκού Παιδική Κραυγή” στον διαγωνισμό ποίησης για τα δικαιώματα του παιδιού έτους 2010 των Συλλόγων «Όαση Του Παιδιού» (Ηράκλειο) και «Κοινωνική Πρωτοβουλία Για Το Παιδί» (Βέροια)
- Τιμητική Διάκριση και έκθεση ποιητικού έργου με τίτλο “Χαϊκού Τυφώνας Μίσους" στον 1ο ερασιτεχνικό διαγωνισμό Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών έτους 2010 με θέμα “Λόγια και Χρώματα της Κωνσταντινούπολης”,
- Δίπλωμα πρόκρισης στην τελική φάση των ΚΣΤ΄Δελφικών Αγώνων Ποίησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών έτους 2011.
το Τρένο της ποίησης σφυρίζει:
γνήσια ευαισθησία, αυθεντική ποιητική φλέβα που δεν φοβάται το συναίσθημα. Γραφή με ψυχή από τη νέα ποιήτρια.