Η βραδυπορία της στιγμής
Βαδίζω
στον ίδιο δρόμο
με τις ίδιες γάτες
να περιμένουν
και τον σκύλο
παραδίπλα να γαβγίζει.
Στην αλληλουχία των εικόνων
το βλέμμα απλανές.
Βαδίζω
στον ίδιο δρόμο
με τις ίδιες βρεγμένες,
τσιμεντένιες πλάκες
να υποδέχονται τα βήματά μου.
Στην αλληλουχία των εικόνων
γίνομαι οδοιπόρος.
Ανασύρω το βλέμμα
απ' το σπήλαιο,
αφήνω πίσω τις σκιές
και γεύομαι το φως.
Το σύνηθες
φαίνεται καινούργιο
κάτω απ' τον μοναδικό ουρανό.
Τίποτα δεν είχε σημασία
Στα περιστύλια του θανάτου
τίποτα,
τίποτα δεν είχε σημασία*
σαν αχνοσβήνουν,
μικρές ικμάδες ζωής
και θαρρετά
ξιφομαχούσες με το σκότος.
* Φράση από τον «Ξένο» του Αλμπέρ Καμύ
Αφήστε την θλίψη να ξαποστάσει!
Ας αφήσουμε την θλίψη να
ξαποστάσει!
Χρόνια και χρόνια
κουράστηκε να ανασαίνει
σε σκονισμένους δρόμους
με σκάλες και ανηφοριές.
Την λύτρωση αναζήτησε
τον θάνατο
ή λίγες σταγόνες ζωής.
Μα το ποτήρι ήταν άδειο
και ο θάνατος ήταν μακριά.
Τα βήματα αδύναμα,
μόνο ίχνη
άφηναν
τώρα πια.
Αφήστε την θλίψη να ξαποστάσει!
_________________________________________________________
Τα ποιήματα που δημοσιεύονται σήμερα στο Τρένο είναι από τη δεύτερη
ποιητική συλλογή του Σιδέρη Ντιούδη, με τίτλο «Η βραδυπορία της στιγμής», (Εκδ.
ΑΙΩΡΑ, 2011).
Ο Σιδέρης Ντιούδης γεννήθηκε στα Γιαννιτσά το 1976. Σπούδασε
Βιβλιοθηκονομία και εργάζεται στο χώρο του βιβλίου. Συμμετείχε σε πανελλήνιους
διαγωνισμούς ποίησης και απέσπασε επαίνους και βραβεία. Ποίησή του έχει
συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες, περιοδικές εκδόσεις, καθώς και σε
ιστοσελίδες. Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με διάφορα περιοδικά (Υποβρύχιο,
Index, Sonic) και εφημερίδες ως βιβλιοκριτικός. Υπήρξε μέλος της συντακτικής
ομάδας του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Λέξημα και συνδιαχειρίζεται το
blog www.humantraffic.grΤο 2006 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ελεύθερη Πτώση από τις εκδόσεις Φιλόγραφο, η οποία απέσπασε το Βραβείο Νέων Ποιητών στο 23ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης και Λογοτεχνίας.