Στράτος Κοσσιώρης | Η μόνη αθανασία

photo by Wendy Harman | Black and white photography awards 2025, LensCulture

Σημειώσεις του Νεόφυτου Ναρσή

Βυθισμένος στις σκέψεις μου
κοιτάζοντας τα πεσμένα φύλλα της μνήμης

πρόσωπα γνώριμα εμφανίζονται.

Κάποιοι έφυγαν απ' τον μάταιο αυτό κόσμο.

Κάποιοι άλλοι κανείς δεν ξέρει
που να βρίσκονται.

Αλλά ακόμα και για αυτούς που έμειναν
οι θεοί μάλλον δεν νοιάζονται.

Μόνοι μας προσπαθούμε
να χαράξουμε την σωστή πορεία
στην τρικυμία που έμελλε
να ριχτούμε.

Σαν τα θηρία μόνοι μας.

Σχεδόν στα τυφλά παλεύουμε.

Στη ζωή και στον θάνατο.

Μενέλαος Μεγαπένθης

Όποτε μου δινόταν η ευκαιρία

γελούσα από τα βάθη της ψυχής μου.

Κι αν δεν μπορούσα 

προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου

με απίθανα τεχνάσματα.

Ώσπου σε κάποια συνεστίαση με φίλους 

δυο τέτοια γέλια τρανταχτά

αίφνης με στείλανε στον τάφο.

Παγώσανε τ' αγαπημένα πρόσωπα

όταν μπροστά τους αντίκρυσαν το σώμα μου άψυχο.

Όμως αν με ρωτήσετε, άμα γεννιόμουνα ξανά

πώς θα αντιδρούσα σε ένα χωρατό

ακόμα κι αν έμοιαζε με άγγελμα θανάτου

πάλι θα επέλεγα το γέλιο. 

Ερμιόνη Μουσελίμη

Μην απορείς πως βρέθηκες εδώ

κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού

απεγνωσμένα ψάχνοντας κοχύλια και κροκάλες.

Πάνω στην καυτή κίτρινη άμμο

σπειροειδείς έλικες, σχήματα γεωμετρικά περίτεχνα

σαν μικρά κενοτάφια διάσπαρτα ριγμένα.

Κι η γεύση της αρμύρας.

Μην απορείς πως βρέθηκες εδώ.

Το μαύρο λιθάρι θυμήσου

στην ακροθαλασσιά

που έσυρες με όλη σου τη δύναμη

κι ένιωσες τα νοήματα να μυρμηγκιάζουν το κορμί

όπως όταν ανακαλύπτεις ξαφνικά ζωή

που κρύβεται κάτω απ' τον βράχο. 

Εμείς οι ξεγραμμένοι

το άλας είμαστε

της γης.

Βικέντιος Ποντικός

Από μικρός θαύμαζα τ' αγάλματα

και τα παρατηρούσα.

Θυμάμαι τις σταγόνες της βροχής

έπεφταν σαν δάκρυα μέσα μου

τότε που πήρα την απόφαση και κλείστηκα στο εργαστήρι.

Μέρα νύχτα παλεύοντας με τα σκληρότερα υλικά.

Ώσπου ένα πρωί ματώσανε τα χέρια μου. 

Έτσι έμαθα.

Τον πόνο και τη λύτρωση - 

να γίνεσαι

ένας ολόκληρος κόσμος για τον εαυτό σου.

*τα ποιήματα είναι από τη συλλογή 

«Η μόνη αθανασία»,

(αναθεωρημένη έκδοση) 

Ναρκοπέδιο-Εκδόσεις Εκτός Εμπορίου,

Ιούλιος 2025, Αριθμός έκδοσης xxxi

Στράτος Κοσσιώρης

Ο Στράτος Κοσσιώρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Σπούδασε Νοσηλευτική. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ύστατος καπνός (Εκδόσεις Οροπέδιο, 2010), Τα κάρβουνα (Εκδόσεις poema, 2014), Ακόμα λίγα κάρβουνα (Έκδοση εκτός εμπορίου, 2021), Η μόνη αθανασία (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2021) και Η αιώνια μπουρδελότσαρκα (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2022). Επίσης, εξέδωσε το Οκτασέλιδο Ζωντανό νερό ( Ναρκοπέδιο - Έκδοση εκτός εμπορίου, 2022 ). Επιμελήθηκε τη σειρά εκδόσεων εκτός εμπορίου Οκτασέλιδο - Ναρκοπέδιο. Ήταν υπεύθυνος έκδοσης σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΕΚΑΤΗ της ανθολογίας Σαν τη μουσική που αναζητάει στο άπειρο (Εκδόσεις ΕΚΑΤΗ και Ναρκοπέδιο, 2022). Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες, π.χ. στην ανθολογία 30 έως 30: Τριάντα ποιητές έως τριάντα ετών (Εκδόσεις Κοινωνία των (δε)κάτων, 2011).