Diane di Prima | Επαναστατικά γράμματα κι άλλα ποιήματα

Diane di Prima reads 'This Kind of Bird Flies Backwards' at the Gas Light Café, NYC, June 28, 1959 – photo by Fred W. McDarrah, Getty Images

 
 
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ #23

Μια έλλειψη πίστης είναι απλά έλλειψη θάρρους
ένας που λέει ‘μακάρι να μπορούσα να το πιστέψω αυτό’ εννοεί απλά ότι είναι
δειλός, ευχαριστιέται
να είναι θεατής, σε αυτή τη σκηνή όπου δεν υπάρχουν θεατές
όπου όλα τα χέρια που στην πράξη δεν δουλεύουν, δουλεύουν εναντίον
όπως κάθονται άεργα, διπλωμένα στα γόνατα, ή κρατώντας ψηλά εφημερίδες
γεμάτες ψέματα, ή τυλιγμένα γύρω απ’ το τιμόνι, σε ένα ακόμα
ταξίδι αναψυχής



ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ #26

‘Ο ΣΚΟΠΟΣ
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ;’ πρόκειται για
διεργασία, δεν έχει τέλος, υπάρχουν μόνο
μέσα, το καθένα
καλά θα κάνει να δικαιολογεί τον εαυτό του.
Σε ποιον;


*από τα «Επαναστατικά γράμματα» (‘Revolutionary Letters’,
Diane di Prima, Last Gasp of San Francisco, πρώτη έκδοση 1968)
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου 
 
 
Cover design by Lawrence Ferlinghetti

 


6 Xαϊκού


η εσωτερική παλίρροια –
τι φεγγάρι ακολουθεί;
περιμένω το ποίημα

             *
δε μπορώ να κοιμηθώ: μέσα στο
κρανίο μου ένα αγέννητο ποίημα
αρχίζει να κλωτσάει τη νύχτα

             *  
αέρας στους ακίνητους δρόμους
πόσος καιρός είναι, τον χειμώνα
οι γάτες είναι λιγνότερες

             * 
η βροχή έμπαινε μέσα όλη τη νύχτα
μαύρος ουρανός, ανατολικός άνεμος, ετούτο το πρωί:
σηκώνω το τηλέφωνο

             * 
γυμνή και νυσταλέα
δίπλα στο άδειο μαξιλάρι σου
αναγγέλλω τον Απρίλιο 

             * 
το άδειο γραμματοκιβώτιο
περισσότερη θλίψη εκεί
απ' ό,τι στο άδειο μου διαμέρισμα


*από το βιβλίο “Haiku”, Diane di Prima
(Illustrations by George Herms, X Artists' Books 2019)
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
 
 
 
Diane di Prima, " I feel myself fade", 1969



Λίγο πολύ ερωτικά ποιήματα


     4

πόσες μέρες
νομίζεις
θα σε αφήσω
‘άνετη’ δεν είναι η λέξη που ζητάω

θα γλιστρήσω ένα διαμάντι
κάτω από τη γλώσσα μου
κι εσύ μπορείς να το καταδιώξεις



     7

αναρωτιέμαι
γιατί
κοιμόμασταν
καθόλου

εκείνες τις μέρες
και τι χάσαμε


*από την ενότητα ‘More or less love poems’ της συλλογής 
‘Dinners and Nightmares’ (Last Gasp, πρώτη έκδοση 1961)
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
 
 
 
 
Diane di Prima, c. 1953 -1960



  from Revolutionary Letters, Last Gasp of San Francisco, first edition 1968  


REVOLUTIONARY LETTER #23
 
A lack of faith is simply a lack of courage
one who says ‘I wish I could believe that’ means simply that he
is coward, is pleased
to be spectator, on this scene where there are no spectators
where all hands not actually working are working against
as they lie idle, folded in lap, or holding up newspapers
full of lies, or wrapped around steering wheel, on one more
pleasure trip



REVOLUTIONARY LETTER #26

‘DOES THE END
JUSTIFY THE MEANS?’ this is
process, there is no end, there are only
means, each one
had better justify itself.
To whom? 




  from Haiku, X Artists' Books 2019   


the inner tide-
what moon does it follow?
I wait for a poem

             *
can't sleep: inside my
skull an unborn poem
is starting to kick at night

             *
wind in the still streets
how long it is, the winter
the cats are thinner

             *
rain came in all night
dark sky, east wind, this morning;
I pick up the phone

             *
naked and sleepy
next to your empty pillow
I herald April

             *
the empty mailbox
more sorrow there
than in my empty apartment 



 
  More or less love poems, from Dinners and Nightmares, Last Gasp, first edition 1961   


     4

how many days
you think
I’ ll let you go
cool’s not the word I’ m after

I’ ll slip a diamond
underneath my tongue
and you can hunt it down



     7

I wonder
why
we slept
at all

those days
and what we missed
 
 
 
 

 
    Diane di Prima
       1934-2020
 
 
 
Περισσότερα για την ποιήτρια στους συνδέσμους:
https://gender.stanford.edu/news-publications/gender-news/beat-writer-diane-di-prima-recites-poetry-speaks-her-generation-s
 
https://www.versobooks.com/blogs/4903-poets-should-ride-the-bus-on-diane-di-prima-1934-2020
 
 
 
 
 

Σχόλια