στο τελευταίο βαγόνι: Νίκος Μητρογιαννόπουλος

Bruce Davidson- Blues bar in Chicago's South Side, 1962


Την ώρα που δε βρίσκεις νόημα
στις λέξεις αρχίζουνε τα μπλουζ,
τόσο φτιαγμένα από σιωπή και μνήμη.
Είναι η επανάληψη του ρυθμικού μοτίβου
ή ένα πολυφορεμένο ενσταντανέ
μιας κάποιας πιθανότητας του βίου
που όμως δεν υλοποιήθηκε
εξολοκλήρου έτσι.
Την ώρα που οι τοίχοι τρέχουνε παράλληλα
όπως οι ράγες ενός τρένου,
-α, ναι, αγάπη μου βρεθήκαμε αργά
κι έτσι δεν πρόκειται
οι δυο μας να συναντηθούμε-
τότε ακούγονται ξανά τα μπλουζ
πάντα σ' ένα υπόγειο μαγαζί επίμονα
κλειστό εδώ
και χρόνια
λες και δεν πέρασε ποτέ

η τελευταία μέρα.


Νίκος Μητρογιαννόπουλος



*από τη συλλογή «Νησάκι, 1984, ταξίμι», 
Εκδόσεις Ενδυμίων 2016 
(το ποίημα αναφέρεται στο παλιό BLUES club της Βατοπεδίου. 
______________________

Ο Νίκος Μητρογιαννόπουλος γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών και Σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Το 2003 δημιούργησε το αρχείο ερασιτεχνικού οπτικοακουστικού υλικού "των ανωνύμων". Βιβλία του στη BiblioNet: «Τσιμέντο να γίνει» (Ενδυμίων 2014), «Μέγα λαϊκό» (Τυφλόμυγα 2019). 


Σχόλια