 |
| photo link |
Το μεσημέρι στον
δρόμο, πατώντας πάνω από αγγέλους
Το μεσημέρι στον δρόμο, πατώντας πάνω από αγγέλους,
βίαιο, άγαρμπο·
άνθρωποι αργά δηλητηριασμένοι
απ’ τη δουλειά, τον αέρα, τις μηχανές·
δέντρα καταπιασμένα να συλλέγουν τη σκιά του,
ποτάμια εξημερωμένα, νεκροταφεία και κήποι
μεταδίδοντας μουσικά προγράμματα.
Ποιό μυρμήγκι είμαι εγώ από αυτά που πατάω;
τι λέξεις με ανυψώνουνε σε πτήση;
«Το καλύτερο πράγμα στο σχολείο είναι το διάλειμμα»,
λέει η Τζουδίτ, και σκέφτομαι:
πότε θα μου δώσει η ζωή ένα διάλειμμα;
Γαμώτο! Είμαι κουρασμένος. Χρειάζομαι
να τα τινάξω τουλάχιστον για μια βδομάδα.
απόδοση: Μαρία Θεοφιλάκου
 |
| photo link |
El mediodía en la calle, atropellando ángeles
El mediodía en la calle,
atropellando ángeles,
violento, desgarbado;
gentes envenenadas lentamente
por el trabajo, el aire, los
motores;
árboles empeñados en recoger
su sombra,
ríos domesticados, panteones y
jardines
transmitiendo programas
musicales.
¿Cuál hormiga soy yo de estas
que piso?
¿qué palabras en vuelo me levantan?
«Lo mejor de la escuela es el
recreo»,
dice Judit, y pienso:
¿cuándo la vida me dará un
recreo?
¡Carajo! Estoy cansado.
Necesito
morirme siquiera una semana.
Jaime Sabines
1926-1999
Σχόλια