λίγο πριν το σφύριγμα αναχώρησης: Σαντιάγκο Μπαρκάθα (το ταξίδι)

Photo link

Το ταξίδι

Πες το δέντρο

Κι έτσι να περιγράψεις

Ό,τι και να 'ναι

Αυτό που βλέπεις

Τίποτα αν προτιμάς

Ή την αόριστη ιδέα που κανείς έχει

Για το δέντρο που χέρι δεν το φύτεψε

Κι αυτό μεγάλωσε και γνώρισε

το βάρος της Γης

Πολύ πριν απ' τη Γη

Τίποτα αν προτιμάς

Γιατί τίποτα δεν έχει τέλος

Στην ιδέα του δέντρου

Τα χείλια υποτάσσονται στο μάτι

Που πια δεν μπορεί τίποτα να δει

Που πια δεν είναι αυτό που είναι

Και την ίδια ώρα

Η φωνή σου

Χάνεται ανάμεσα σε φύλλα και κλαδιά

Η άσπρη πέτρα της σελήνης

Ξεφυτρώνει στη δύση

Πρέπει να πας

Όπως είναι μακριά η σοφία

Που ο χρόνος άρπαξε απ' τους προγόνους σου

Όπως είναι μακριά η εικόνα

και η φωνή που περιέγραψε ετούτη την εικόνα

Πες το δέντρο

στον αποχαιρετισμό σου

Που αν το τέλος φτάνει

Έτσι και θα περάσει.

                         μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου

                        πηγή: www.poetryinternationalweb.net

El viaje

Llámalo árbol
Y así describir
No importa

Lo que ves
Nada si prefieres
O la vaga idea que se tiene

Del árbol no plantado
Que creció y conoció
El peso de la Tierra

Mucho antes de la Tierra

Nada si prefieres
Pero nada tiene fin

En la idea del árbol
Los labios reducen al ojo
Que ya no puede ver nada
Que no sea lo que es
Y al mismo tiempo
Tu voz
Se deshace entre hojas y ramas

La piedra blanca de la luna
Surge en occidente

Debes irte
Como se ha ido la sabiduría
Que el tiempo arrebató
A tus antepasados
Como se ha ido la imagen
Y la voz que describió esa imagen
Llámalo árbol
En tu despedida
Que si el final llega
También pasará. 

  

Santiago Barcaza

(Chile, 1974)