στο τελευταίο βαγόνι: Τεντ Χιούζ

Το Ολόκληρο Φεγγάρι και η μικρή Φρίντα

Ένα δροσερό μικρό απόβραδο συρρικνωμένο σ' ένα γάβγισμα σκύλου και τον κρότο απ' ένα κάδο -
Κι εσύ που αφουγκράζεσαι.
Κάποιας αράχνης ο ιστός, τεταμένος για το άγγιγμα της δροσιάς.
Ένας κουβάς ανεβασμένος, ακούνητος που ξεχειλίζει - κάτοπτρο
Για να δελεάσει ένα πρώτο αστέρι σε τρεμούλιασμα.

Οι αγελάδες πάνε σπίτι στη λωρίδα εκεί, θηλιές φτιάχνοντας στους φράχτες
με τα ζεστά τους
στεφάνια απ' την αναπνοή -
Ένα σκοτεινό ποτάμι από αίμα, πολλές μεγάλες πέτρες,
Γάλα που ισορροπεί δίχως να χυθεί.
"Φεγγάρι!" φωνάζεις ξαφνικά, "Φεγγάρι! Φεγγάρι!"

Το φεγγάρι έχει πισωπατήσει σαν καλλιτέχνης που ατενίζει έκθαμβος ένα έργο
Που έκθαμβο κοιτάζει προς αυτόν.

[μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου]

Full Moon and Little Frieda

A cool small evening shrunk to a dog bark and the clank of a
bucket -
And you listening.
A spider's web, tense for the dew's touch.
A pail lifted, still and brimming - mirror
To tempt a first star to a tremor.

Cows are going home in the lane there, looping the hedges with
their warm
wreaths of breath -
A dark river of blood, many boulders,
Balancing unspilled milk.
'Moon!' you cry suddenly, 'Moon! Moon!'

The moon has stepped back like an artist gazing amazed at a work
That points at him amazed.

Ted Hughes

1930-1998