Έρωτας, τότε, η στιγμή που χάραζε άγνωστη πόλη. Ματαιωμένες κινήσεις τρυφερότητας, στιγμούλα κόμπος, χάντρες γαλάζιο παρελθόν, στιγμές κομπολογάκι, όπως σε παίρνουνε σιγά σιγά τα χρόνια, αντίδωρο για αισθήματα που ξέμειναν σε κάποια αίθουσα αναμονής επιβατών, ανήμπορα να γίνουν λόγια. Δώσε μας, Κύριε, την ευλογία, εκείνοι που αγαπήσαμε να μας προδώσουν. Την ευλογία να μην τραυλίζουμε από επιτυχία, την ευλογία - έξω απ' το μέλλον που μας υποσχέθηκαν και που αντισταθήκαμε να υλοποιηθεί- ν' ακούμε στη φωνή μας, πάντοτε, έναν ξένο.
*
*
Εις την πλατείαν όλα βαίνουσι καλώς.
Πέριξ αυτής κυκλοφορούν αθωωμένοι καταδότες.
Η έξοδος φυλάσσεται ικανοποιητικώς.
Η πατρίς έχουσα παρά πόδα τας ασπίδας
αγρυπνά δια τα πενθηφορούντα τέκνα της.
Αι τιμαί παραμένουν εις χθαμαλά δια την εποχήν επίπεδα.
Εντός παρακείμενου καφενείου
μια υπερσυντέλικη γυναίκα αποτίει φόρον τιμής
προς όλα τα λεπτά αναμονής έξωθεν των
κατειλημμένων WC
διακόπτας ανοιγοκλείουσα ακαταπαύστως.
Εφοδιασμένος με αχρηστευμένας χειροβομβίδας
εκ του ελληνοϊταλικού
διέφυγον την σύλληψιν καταφεύγων
εις μίαν ανάμνησιν.
* από τη συλλογή "Νησάκι, 1984 ταξίμι"
ΕΝΔΥΜΙΩΝ 2016
Είναι αλήθεια πως ζήσαμε ευτυχισμένες στιγμές. Και αν τώρα δεν είναι έτσι, μοιάζει απλώς να έχουμε έρθει δύο φορές στον κόσμο.
Τα λόγια που ανταλλάσσαμε βράδυ στα όνειρά μας ήταν η σιωπή της επόμενης μέρας.
Α, η ζωή είχε βέβαια περισσότερο ενδιαφέρον τότε που υπήρχε ένας ντέτεκτιβ, πολλοί ύποπτοι και ένας μόνο τηλεφωνικός θάλαμος.
Το ζήτημα δεν είναι να μην είσαι στάσιμος, αλλά όταν κινείσαι να μην είσαι κινούμενη άμμος.
Κάποτε για να περάσεις από τη μία μέρα στην άλλη μεσολαβούν τριάντα χρόνια.
Δεν λυπήθηκα κανέναν περισσότερο από τον έμπορο που μένει βουβός μπροστά στον πάγκο του και τον ποιητή που αυτοδιαφημίζεται.
Μια φορά κι έναν καιρό ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Το όνειρό μου είναι να ιδρύσω ένα πολιτιστικό κέντρο με την επωνυμία "Στέγη γαμάτων και τρελών".
Καμία απόφαση για τίποτα. Μόνο να είναι βράδυ και να βαδίζουμε στην άδεια πόλη.
(από τη συλλογή αποφθεγμάτων
"Τσιμέντο να γίνει",
ΕΝΔΥΜΙΩΝ 2014)
Νίκος Μητρογιαννόπουλος
__________________________
__________________________
Ο Νίκος Μητρογιαννόπουλος γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Πιστεύει ότι τα εκτενή βιογραφικά συγκαλύπτουν φτωχούς βίους.
Βιβλία του: «Τσιμέντο να γίνει» (Ενδυμίων 2014), «Νησάκι, 1984, ταξίμι» (Ενδυμίων 2016), «Μέγα λαϊκό» (Τυφλόμυγα 2019).
Προηγούμενες επιβιβάσεις του στο τρένο:
http://trenopoiisis.blogspot.com/2019/12/nikos-mitrogiannopoulos.html
https://trenopoiisis.blogspot.com/2020/01/nikos-mitrogiannopoulos-deux-heures-de.html
Σχόλια