στο νυχτερινό δρομολόγιο του τρένου: André Breton (του ονείρου)

Le Saut dans le vide, Yves Klein (1960)


Του ονείρου

Αλλά το φως επανέρχεται

Η απόλαυση τού να καπνίζεις

Η αράχνη-ξωτικό της τέφρας με μπλε και κόκκινες κουκίδες

Ποτέ δεν είναι ευχαριστημένη με τα σπίτια της του
Μότσαρτ

Η πληγή θεραπεύει καθετί οργίζεται να αναγνωριστεί μιλώ και κάτω από το πρόσωπό σου στριφογυρνάει ο κώνος της σκιάς που από τα βάθη των θαλασσών έχει καλέσει τα μαργαριτάρια

Τα βλέφαρα τα χείλη εισπνέουν τη μέρα

Η αρένα αδειάζει

Ένα από τα πουλιά όπως το σκάει

Δεν πρόσεξε να ξεχάσει το άχυρο και το νήμα

Μόλις και με το ζόρι αν ένα πλήθος το βρει καλό να κουνηθεί

Το βέλος φεύγει

Ένα άστρο τίποτα πάρα ένα άστρο χαμένο στη γούνα της νύχτας


Νέα Υόρκη, οκτώβρης 1943


(μετάφραση Μαρία Θεοφιλάκου)


Le rêve du Feu, Yves Klein (1961)


Du rêve

Mais la lumière revient

Le plaisir de fumer

L’araignée-fée de la cendre à points bleus et rouges

N’est jamais contente de ses maisons de 
Mozart

La blessure guérit tout s’ingénie à se faire reconnaître je parle et sous ton visage tourne le cône d’ombre qui du fond des mers a appelé les perles

Les paupières les lèvres hument le jour

L’arène se vide

Un des oiseaux en s’envolant

N’a eu garde d’oublier la paille et le fil

A peine si un essaim a trouvé bon de patiner

La flèche part

Une étoile rien qu’une étoile perdue dans la fourrure de la nuit

New York, octobre 1943


André Breton
1896-1966


Σχόλια