riding the new year: Émile Verhaeren (Allez-vous-en!)

http://www.acontrecourant.fr/wp-content/uploads/2010/06/R%C3%A9volte.jpg

ΦΥΓΕΤΕ

Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Είναι δικός μας, είναι δικός μας,
Κοντά τριακόσια χρόνια.
Είναι δικός μας, είναι δικός μας,
Από την πόρτα με τις μεγάλες κλειδαριές,
Μέχρι τις ράχες ψηλά στις καμινάδες.

- Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Ξέρουμε, ξέρουμε,
Τα ερείπια και τις ρωγμές,
Αλλά είμαστε εμείς μονάχα που αξιώνουμε
Να αντικατασταθούν τα γέρικα χαλάσματα
Από του κατωφλιού την άκρη ως τα πατάρια.

- Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Τιμούμε εκείνους που έφυγαν απ' τη ζωή
Βαθιά μες στα μεγάλα τους κρεβάτια από βελανιδιά,
Ζηλεύουμε αυτούς που πέθαναν
Χωρίς να υποψιάζονται τις κραυγές του μίσους
Που χιμούν από πεδιάδα σε πεδιάδα.

- Φύγετε, φύγετε,
Ο ξενώνας ολόκληρος είναι για τους διαβάτες.

- Είναι δικαίωμά μας, είναι δικαίωμά μας,
Να διακοσμήσουμε με το σημάδι μας, ενός αετού·
Είναι δικαίωμά μας, είναι δικαίωμά μας,
Να έχουμε σύμφωνα με τους κανονισμούς δικά μας,
περισσότερο απ' όσο είναι απαραίτητο σίκαλη και κριθάρι.

- Φύγετε, φύγετε,
Χειρονομίες και λόγια δεν κάνουν πλέον τίποτε.
Φύγετε, φύγετε,
Και να γνωρίζετε καλά
'Οτι το δίκαιο το δικό μας, είναι η πείνα μας.


μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου

^ το ποίημα «Allez-vous-en» του Βέλγου ποιητή Εμίλ Βεραρέν
προέρχεται από τη συλλογή «Les Blés mouvants», 1912
(Georges Crès et Cie, σ.134-136) 
 

ALLEZ-VOUS-EN

Allez-vous-en, allez-vous-en,
L’auberge entière est aux passants.

— Elle est à nous, elle est à nous,
Depuis bientôt trois cents années.
Elle est à nous, elle est à nous,
Depuis la porte aux longs verrous,
Jusqu’aux faîtes des cheminées.

 
— Allez-vous-en, allez-vous-en,
L’auberge entière est aux passants.

— Nous en savons, nous en savons,
Les ruines et les lézardes,
Mais c’est nous seuls qui prétendons
En remplacer les vieux moellons
Des bords du seuil jusqu’aux mansardes.

— Allez-vous-en, allez-vous-en,
L’auberge entière est aux passants.

— Nous vénérons ceux qui sont morts
Au fond de leurs grands lits de chêne,
Nous envions ceux qui sont morts
Sans se douter des cris de haine
Qui bondissent de plaine en plaine.

 
— Allez-vous-en, allez-vous-en,
L’auberge entière est aux passants.

— C’est notre droit, c’est notre droit,
D’orner notre enseigne d’un Aigle ;
C’est notre droit, c’est notre droit,
De posséder selon les règles,
Plus qu’il ne faut d’orge et de seigle.

— Allez-vous-en, allez-vous-en,
Gestes et mots ne sont plus rien.
Allez-vous-en, allez-vous-en,
Et sachez bien
Que notre droit, c’est notre faim.






    Émile Verhaeren

      (1855 – 1916)
 

Σχόλια