λίγο πριν το σφύριγμα αναχώρησης: Θεοδώρα Φελέρη

Δύο ποιήματα της Θεοδώρας Φελέρη

 

Σήψη

Δεν πεθαίνει κανείς
όσο οι άνθρωποι
ζουν από τη σήψη
και μεθούν από επιφάνεια
δεν θα πεθαίνει κανείς

Βιβλία εκ προοιμίου
υπογραμμισμένα
τι να διαβάσεις
τι να σκεφτείς

Έκτακτο ανακοινωθέν:
"Απαγορεύονται οι ουσιαστικές συζητήσεις"
"Απαγορεύονται οι βραδινοί περίπατοι
και οι βουτιές σε φαντασιόπληκτους ωκεανούς"
"Απαγορεύονται τα μωβ βλέμματα
οι ιδεόπληκτοι, οι ερωτόπληκτοι και οι ζωγράφοι"

Και ξάφνου σε κάποιο σοκάκι:
"Ψηλά τα χέρια όλοι! Να μην πεθάνει κανείς!
Έχετε το δικαίωμα να μην ονειρεύεστε.
Όσα ονειρεύεστε, θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σας"

Ψηφιακές χειροπέδες
και φίμωτρο στο νου.
Άμα σταματήσεις τη ροή
δεν θα τρέχει αίμα

Μόνο έτσι
να σταματήσει ο θάνατος
να επέρχεται σε δόσεις.

 Έξη

Και κάπως έτσι, γυρίσαμε στο χθες.
Και κάπως έτσι, σβήσαμε την ιστορία που γράψαμε.
Δεν κλαίω πια. Δεν φωνάζω.
Δεν διαμαρτύρομαι.
Οι κραυγές των ανέργων δεν φτάνουν στα αυτιά μου.
Συμφέρον, εκμετάλλευση, αδιαφορία..
Ειδήσεις που τριβελίζουν το μυαλό,
δίχως να το μορφώνουν.
Υποκρίνομαι πως καταλαβαίνω.
Κάνω ένα βήμα να δείξω πως θέλω να φύγω,
μα δεν επιτίθεμαι.
Κρατάω σφαλισμένα τα μάτια
και σφιχτά τα χείλια.
Με ενοχλεί, αλλά δε βαριέσαι…
έχω συνηθίσει.