Αφησέ
με, λοιπόν, να σύρω το σκοινί και να
βγω
στην επιφάνεια, απ' το βυθό που, χρόνια τώρα, τριγυρίζω
αναζητώντας, ανάσα στις φυλλωσιές των
κοραλλιών, στον άφωνο τρόμο των ψαριών, ανάμεσα
στις αιχμές των βράχων και στα κουφάρια των
βουλιαγμένων πλοίων, μια φωλιά για ν' αφήσω τ' αυγά
μου και να ησυχάσω.
στην επιφάνεια, απ' το βυθό που, χρόνια τώρα, τριγυρίζω
αναζητώντας, ανάσα στις φυλλωσιές των
κοραλλιών, στον άφωνο τρόμο των ψαριών, ανάμεσα
στις αιχμές των βράχων και στα κουφάρια των
βουλιαγμένων πλοίων, μια φωλιά για ν' αφήσω τ' αυγά
μου και να ησυχάσω.
Πόσο
πολύ νοστάλγησα έν' ανθρώπινο χέρι, να
με
τραβήξει από εδώ και να με φέρει κοντά του, να με
ξαπλώσει στην κουπαστή, να μου δείξει τ' αστέρια,
να με ζεστάνει με την αφή του.
τραβήξει από εδώ και να με φέρει κοντά του, να με
ξαπλώσει στην κουπαστή, να μου δείξει τ' αστέρια,
να με ζεστάνει με την αφή του.
Tάσος
Κόρφης
(ψευδώνυμο
του Τάσου Ρομποτή)
(1929-1994)
________________________________________________________________________________
περισσότερα για τον ποιητή και τα ποιήματά του στους παρακάτω συνδέσμους:
- http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%8C%CF%81%CF%86%CE%B7%CF%82
- http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=233
- http://www.poema.gr/dokimio.php?id=278
- http://logoskaitexni.blogspot.gr/2012/08/blog-post_8375.html
Σχόλια