πίσω από το τζάμι του Τρένου: Nίκος Eγγονόπουλος (Πρωινό Τραγούδι)

                  Πρωινό τραγούδι                    

Photo link: click here

    ερώτησα
         κάποτες γιατί 
        τάχατες           
   η τραγική          
    και σεμνή παρθένα 
          που λέγονταν Πουλχερία        
  την παραμονή του   
           γάμου της   
  σφουγγάρισε προσεκτικά όλο 
    το σπίτι       
     και την επομένη    
        απέθανε;           

    μια         
  που καθάρισε και νοικοκέρεψε   
     τα πάντα   
     γιατί δε χάρηκε     
    κι αυτή     
   τις μακρυές λευκές νταντέλλες     
   τους λευκούς πολύπλοκους φαρμπαλάδες    
          και τα πολύχρωμα     
     μεγάλα          
     φτερά       
     του γάμου;    

    γιατί        
     εναπόθεσε έτσι σιωπηλά         
     χάμω στα         
       σανίδια          
     τη μεγάλη κίτρινη πεταλούδα           
     και τα χάρτινα λουλούδια              
    που ήτανε μέσα           
     στο κεφάλι της;         
     το μπαλσαμωμένο    
  πουλί        
     που ήτανε μέσα στο κλουβί      
     του θώρακά         
    της;           

    γιατί;

    διότι      

     —είπε ίσως ο πατέρας μου—

       διότι   
   πρέπει να έχη  
     ο στρατιώτης το τσιγάρο του   
    το μικρό παιδί      
  την κούνια του  
       κι ο ποιητής        
     τα    
  μανιτάρια   
   του  

    διότι πρέπει   
    να έχη   
    ο στραδιώτης την  
        πλεκτάνη του    
    το μικρό παιδί      
  τον τάφο του   
     ο ποιητής τη       
        ροκάνα    
   του  

    διότι πρέπει   
     να έχη     
       ο στραθιώτης  
     το σκεπάρνι του  
         το μικρό παιδί το   
     βλέμμα του   
       ο ποιητής    
    το   
      ροκάνι του.  

^από «Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής», 1939 [Εκδ. Ίκαρος 1977]

Νίκος Εγγονόπουλος

1907-1985