στο τελευταίο βαγόνι: Albert Camus

    H Πτώση    
         [απόσπασμα]     



(...)

Καμιά φορά τα χάνεις, αμφιβάλλεις για το ολοφάνερο, ακόμα κι όταν έχεις ανακαλύψει το μυστικό μιας καλής ζωής. Η λύση μου, φυσικά, δεν είναι η ιδανική. Όταν όμως δεν αγαπάς τη ζωή σου, όταν ξέρεις πως πρέπει να αλλάξεις ζωή, δεν έχεις περιθώρια επιλογής, δεν είναι; Τι να κάνεις για να ‘σαι ένας άλλος; Αδύνατο. Θα ‘πρεπε να μην είσαι πια κανένας, να ξεχάσεις τον εαυτό σου για κάποιον, έστω και για μια φορά. Πώς όμως; Μη με παραφορτώνετε. Είμαι σαν εκείνον το γερό-ζητιάνο που δεν ήθελε ν’ αφήσει το χέρι μου, μια μέρα έξω σ’ ένα καφενείο: «Αχ κύριε» έλεγε, «δεν είναι που ‘σαι κακός, είναι που χάνεις το φως σου». Ναι, έχουμε χάσει το φως, τα πρωινά, την άγια αθωότητα εκείνου που συγχωρεί μόνος του τον εαυτό του.


  Αλμπέρ Καμύ  
  1913-1960  
_______________________________________________________

 Albert Camus - La chute   (μετάφραση Ι. Ευθυμιάδου, εκδόσεις γράμματα) : διαβάστε το στο Scribd @ http://www.scribd.com/embeds/4592511/content?start_page=1&view_mode=list&access_key=key-26agdqldb7qn9zazlaex 

_______________________________________________________
This Post's original Photo by     angus clyne    
[ See photo  @ http://www.flickr.com/photos/29609591@N08/6280612579/sizes/z/in/photostream/ ]

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Έτσι για να μη ξεχνιόμαστε...